Parijs Brest Parijs is een marathonrit over 1200km, af te leggen in minder dan 90u. Om te kunnen deelnemen dient men te slagen in brevetten van 200, 300, 400 en 600 km. Ze zijn gekend onder de naam BRM.
Sommige verklaren de deelnemers aan deze tocht als gek, voor anderen zijn het goden.
Enkel de deelnemer zelf kan over de tocht iets vertellen.
Hier volgt een stukje geschiedenis:
Paul Griffard is de grondlegger van PBP. Na Bordeaux –Parijs zocht hij naar een grotere uitdaging met name : PBP. In 1891 werd PBP geboren. De eerste tocht ging over de route national N12 met stopplaatsen als Mortagne-au-Perche, Laval, Saint Brieuc en Morlaix.
De deelnemers dienden daar hun routeboekje en ingschijvingskaart te laten afstempelen.
De eerste PBP was enkel bestemd voor de Franse Randonneurs. 207 Gingen er van start
met o.a 10 driewielers, 2 tandems en 1 normale stadsfiets. Zowel amateurs als profs deden mee. Deze laatste hadden wel begeleiding mee. De eerste winnaar was Charles Teront die de tocht zonder slapen in 71uur en 22 minuten volbracht. Er heerste een ware wielerkoorts.Duizenden Parijzenaars liepen uit voor de winnaar.
In 1901 werd deze tocht tweeledig: profs en de echte randonneurs.
Met een 10.000 FF voor de winnaar bij de profs en 2000 FF voor de winnaar bij de amateurs.
Bij de profs won Garin in 52 uur en 11minuten, bij de amateurs Rosiere in 62 uur en 26 minuten.
Vanaf 1911 mogen er geen voorrijders meer deelnemen. De profs blijven hierdoor in groep bij mekaar. Georget wordt de winnaar in 50 u en 13 min.
In 1931 wordt terug een splitsing doorgevoerd, namelijk de randonneurs die rijden onder Audax club Parisien en de profs onder Union des Audax Cyclistes Parisiens. Deze keer wint een Australische renner in 49u en 23 minuten. De eerste randonneurs in 68u en 30 minuten.
Er finishten ook 4 vrouwen, zij het wel op tandem (man-vrouw). De eerste vrouw die solo finisht is Mile Vasard. In 1995 breekt Keriouet Brigitte de besttijd bij de vrouwen. Ze brengt de tijd op 44u en 14 minuten.
In 1975 beslist men om het evenement om de 4 jaar te laten doorgaan. Het is ook de laatste keer dat hij vereden word op drukke wegen. Dit werd besloten na dat er tijdens deze PBP 2 renners verongelukten. Er kwamen 714 renners aan de start. En de winnaar was een Belg (De Munck) met 2 Fransen in een tijd van 43uur en 27 minuten. De periodes nadien loopt het aantal deelnemers op tot rond de 3500 van over gans de wereld. Amerkanen, Russen, Australiers….
In 1995 neem ik voor de eerste maal deel samen met enkele vrienden die aangesloten waren bij de “De Vliegende Spaak” in Baardegem. We eindigen in 69 uur en 28 minuten.
Niet slecht voor een eerste keer. Het ruikt naar beter. 4 Jaar later neem ik terug deel met de doelstelling mijn tijd te verbeteren. Maar de weersomstandigheden beslissen er anders over.
Ik krijg een klop van de hamer voor Loudeac. We spreken dan over dagtemperaturen rond de 37°C en ’s nachts rond de 24°C. Men spreekt nu nog van het “slagveld van Loudeac” met 16% van de deelnemers die Brest niet halen. Onderweg moet ik schuilen voor de stekende zon in een burgershuis. Een bereidwillige dame maakt plaats in de living voor een matras, koffie en chocolade.Ik slaap een 3-tal uren. Nadien sleep ik me verder tot Brest in de hoop dat het tij zal keren. Ik vlei me neer op één van de talrijke veldbedden die staan opgesteld in de plaatselijke sporthal. ‘s Morgens is het veel frisser en ik ben terug de oude. Ik kom mijn schoonbroer tegen en samen rijden we laatste 600 km uit. Mijn eindtijd is 73 uur en 28min.. Hiermee wordt het bewijs geleverd dat je zuinig met je krachten moet omspringen.
Ik hou er wel een mooie herrinering aan over. Mijn foto prijkt op de voorpagina van het boekje met de uitslagen. De winnaars(?) staan met een kleine foto te midden van het tijdschrift. Hiermee wil men bewijzen dat er geen winnaars zijn. 1° of 3000 ste. Er gaat evenveel respect uit naar de laatste als naar de eerste. Want deelnemen is belangrijker dan winnen.
Nu sta ik een voor de 3°keer voor deze uitdaging met een goede voorbereiding op zak, met meer ervaring, maar niet wetende welke verrassingen deze tocht deze keer zal brengen.
