Om 19u00 teken ik present in Orchies. Tot mijn verbazing stel ik vast dat er maar 5 deelnemers zijn, 4 mannen en 1 vrouw. We schrijven ons in en maken ons klaar voor de grote tocht, vooraf gegaan door een briefing (Christian Theron). Voor mij is het dan al duidelijk, ik zal deze BRM samen met de anderen fietsen. Dus geen sprake meer van eindtijd 60u00.Wat volgt was ook niet te voorspellen. Mijn metgezellen zijn Hélene (De Haan), Christian (Orchies), Jean-Paul (Antoing) en Jean-Michel (St.Amand les Aux). Aan een gezapig temporijden we naar onze eerste controlepost in Gamaches tot bij de broer van Christian. In de ondergrondse parkeerruimte werd alles in gereedheid gebracht. Koeken, koffie, frisdank.Ondertussen is het beginnen regenen. We blijven niet gespaard van lekke banden.De verlichting doet zijn werk. Ik heb er ééntje op de helm en een vaste op de stuurstang.Andere hebben zelfs verstralers gemonteerd. Een luxe op de Franse donkere wegen.In de omgeving van Londinieres sluit ik even de ogen en het loopt bijna fataal af. In een fractie van een seconde belande ik in de berm. Gelukkig zonder veel erg op wat vuile kledij na. In Duclair nemen we het veerpont over de Seine om iets verderop onze 2° stempel te nemen in Bourg-Achard. Ik probeer zoveel mogelijk foto’s te nemen van deze tocht. Het slaapmoment is gelukkig vergeten en keert niet meer terug. Het wordt zeer warm tot heet en blijkbaar begint dit bij sommige van mijn metgezellen zijn tol te eisen. Verkramt fietsen, vechten tegen de hellingen (want er zijn er wat) met stijgingspercentages van 6% en meer.Ik heb wat voorsprong genomen en heb al wat voorraad ingeslagen in Grandcamp-Maisy. Wat volgt is niet voor herhaling vatbaar. Er werd beslist om in een plaatselijk restaurant wat te eten. Aan tafel gezeten krijgt Jean-Michel het moeilijk. Hij moet naar adem snakken en in de korstte keren sta ik naast hem. Hij verliest enkele seconden het bewustzijn en we vragen om een ziekenwagen te bellen. Gelukkig komt hij terug bij zijn positieve en er wordt terug gebeld dat de ziekenwagen niet meer nodig is. Hélene is verpleegster van beroep en heeft een toestel mee om de suikerwaarde te meten. Resultaat: normaal. Jean-Michel blijft dat beklemmend gevoel behouden. Ondertussen is Christian gevallen tussen de tafels en de stoelen op het terras. Te lage suikerspiegel. Ik vraag me af of het zo verder kan. Een tweede maal slaat hij tegen de grond. We zouden overnachten in een formule 1 hotel in St Lo (50km verder), maar met deze toestanden lijkt dit niet meer aangewezen. We vragen aan de restauranthouder een nabijgelegen overnachtingsmogelijkheid. Het wordt La Cambe (chambre d’hote), uitgebaat door een Engels koppel. Aangekomen blijken onze vrienden al een beetje beter te zijn. De ontvangst is hartelijk. We beslissen om ’s anderdaags om 05u45 te vetrekken. Bij het vertrek giet het pijpenstelen. Met Jean-Michel gaat het niet goed. Heeft geen kracht en oogt slapjes. Nieuw overleg: we gaan hem afzetten in St. Lo waar we hem de trein laten nemen richting huiswaarts. Wat nadien volgt zijn hellingen en nog eens hellingen dwars door “Suisse Normande” met stempelplaatsen: Saint-Pois en Falaise. In Falaise nieuwe stop ter hoogte van de burcht.Jean-Paul is de man die Hélene op sleeptouw neemt en die gedurende de ganse tocht met geen vin van haar wijkt. Hoed af voor deze kerel die zich ten dienste van anderen stelt.In St Andre de l’Eure nuttigen we ons avondmaal. Omelet met frieten, niet bepaald kost voor een wielrenner, maar het smaakt en vult de magen.We moeten ons tocht met verlichting verder zetten tot in Vernon. Er wordt volop feestgevierdin de dorpen en steden. Want het is 14 Juli-> nationale feestdag in Frankrijk. Om 23u45 leg ik me te slapen op een bed van een formule 1 hotel. ’s Morgens om 04u45 wakker en start van ons laatste deel. De eerste kilometers verlopen goed, tot het met Christian niet zo best meer gaat. Ik blijf bij hem, de andere fietsen wat vooruit. Twee lekke banden vallen hem nog ten dele.In Marseille en Beauvaisis is het terug stempelen. Vanaf daar ga ik alleen verder voor de laatste 170km. Met de voorafgaande toestanden in acht genomen en met nog een terugreis met de auto voor de boeg speel ik op veilig, wat mijn metgezellen met niet kwalijk nemen. In Estrees Deniecourt ontvang ik een SMS’je van Kain. Het thuisfront is me niet vergeten. Ik rij door dorpen waar wel huizen staan maar geen levende ziel is te bespeuren, laat staan een plaats om me te bevoorraden. Ik fiets voorbij een hoeve en hoor rumoer op de binnenkoer.Tijd om te stoppen en om wat water te vragen. De bussen worden gevuld en een foto word genomen. Af en toe moet ik eens de weg vragen om te vermijden dat er nog niet meer kilometers dienen gefietst te worden. Op 20 km in Lewarde rij ik lek en ondertussen heeft een spaak het in mijn voorwiel begeven. Voor Marchiennes krijg ik nog een omleiding te verwerken. In Orchies wacht de vrouw van Christian me op. Ze had reed een boodschap tussen de ruitenwisser gestoken waarin ze me feliciteert met de behaalde prestatie. Aankomst 18u15. De anderen zitten dan ongeveer 35km van het einde. Ik neem een douche, eet en drink wat en besluit te wachten op mijn reisgenoten.Ook Jean-Michel en zij vrouw zijn aangekomen om ons te verwelkomen. Blijkt achteraf dat Christian na de stop in Marseille en Beauvaisis er terug is bovenop gekomen. We praten nog wat na om dan afscheid te nemen van mijn vrienden. Al bij al is het nog goed afgelopen, maar het kon in mineur geëindigd zijn. Nu op naar Parijs-Brest-Parijs waar er meer volk zal zijn en het hoogstwaarschijnlijk ieder voor zichzelf zal zijn. Aan Roeboe wil het volgende nog meegeven, onder of boven de 60uur we gaan samen een trappist drinken in Banneux.Enkele details: totaal aantal kilometers: 1042; hoogtemeters: 7.925 meterFoto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=SB4UB86F
